escolasdarque

Martha Is Dead เริ่มต้นอย่างแข็งแกร่ง นำเสนอไดนามิกระหว่างพี่น้องฝาแฝด Martha และ Giulia ทันทีที่สร้างเวทีสำหรับทั้งเกม แม่ของจูเลียไม่เคยรักเธอแบบที่เธอรักมาร์ธาเลย และความสัมพันธ์นี้ หรือหากขาดเธอไป ก็ได้กลืนกินจิตวิญญาณของจูเลียมาหลายปีแล้ว หลังจากที่จูเลียพบมาร์ธาซึ่งจมน้ำตายในทะเลสาบ แม่ของเธอก็วิ่งไปโอบกอดจูเลีย โดยเข้าใจผิดคิดว่าลูกสุดที่รักของเธอเสียชีวิตไปแล้ว ในที่สุด เธอก็ได้รับความรักและความเสน่หาที่เธอต้องการมาโดยตลอด สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปเป็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน แทบอ้าปากค้าง และฉันก็รู้สึกทึ่งกับหลักฐานในทันที น่าเสียดายที่ Martha Is Dead กลายเป็นงานที่น่าเบื่ออย่างรวดเร็ว   

ฉันรู้สึกขัดแย้งกับรูปแบบการเล่นในขณะที่ฉันเริ่มสำรวจวิลล่าของครอบครัว Giulia การเดินให้ความรู้สึกเหมือนเดินลุยโคลน ซึ่งน่าหงุดหงิดเป็นพิเศษเพราะเกมนี้เกี่ยวกับการเดินไปรอบๆ และโต้ตอบกับสิ่งของต่างๆ เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในบางครั้ง คุณวิ่งผ่านสถานการณ์ที่เหมือนฝันที่อธิบายได้ไม่ดี หรือเข้าร่วมในมินิเกมง่ายๆ เช่น การใช้กล้องและรูปถ่ายเพื่อรวบรวมคำตอบว่าใครอยู่ที่ทะเลสาบในคืนที่มาร์ธาเสียชีวิต อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ คุณต้องเดินเยอะและมองดูสิ่งต่างๆ เป็นจำนวนมาก สถานการณ์หนึ่งทำให้คุณหลีกเลี่ยงศัตรู ซึ่งเพิ่มความตึงเครียดที่ฉันหวังว่าจะมีมากขึ้นในพื้นที่อื่นๆ ของเกม แต่เนื่องจากสิ่งที่คุณทำส่วนใหญ่คือการเดิน

ที่เลวร้ายไปกว่านั้น การโต้ตอบกับสิ่งของก็เป็นเรื่องที่น่าเบื่อหน่ายเช่นกัน การกดที่ปุ่มนิ้วหัวแม่มือขวาจะเผยให้เห็นวัตถุแบบโต้ตอบ ซึ่งสร้างความรำคาญอย่างรวดเร็วเนื่องจากสัญลักษณ์บนหน้าจอจะหายไปภายในไม่กี่วินาที เป็นผลให้ฉันกดนิ้วหัวแม่มือขวาซ้ำแล้วซ้ำอีก ราวกับว่าจะทำให้ความรำคาญนี้กลายเป็นสิ่งกีดขวางที่ใหญ่กว่านั้น บางครั้งการควบคุมก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง แทนที่จะโต้ตอบกับวัตถุโดยการเหนี่ยวไก คุณต้องกด A อย่างอธิบายไม่ถูก ความหงุดหงิดเหล่านี้ควบคู่ไปกับข้อบกพร่องในการหยุดความคืบหน้าเริ่มฉีกความสนใจครั้งแรกที่ฉันรู้สึกในระหว่างการเปิดออก 

การมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งของบางอย่าง เช่น จดหมายหรือร่างของพี่สาวที่ตายไปแล้วจะนำไปสู่วัตถุประสงค์ข้างเคียง ไม่มีสิ่งใดที่มีส่วนร่วมเท่ากับความลึกลับหลัก แต่มีการสัมผัสด้านข้างจำนวนหนึ่งซึ่งมีประโยชน์ เหมือนกับที่ฉันพบปั๊มยางเพื่อปลดล็อกจักรยานที่ทำให้การเดินทางรอบวิลล่าเร็วขึ้นเล็กน้อย สำหรับบางคน ฉันต้องใช้กล้องในเกมที่สามารถประดับด้วยอุปกรณ์เสริมที่เปลี่ยนวิธีการใช้กล้องและสกิน ซึ่งเป็นของสะสมที่เป็นเครื่องสำอางล้วนๆ ฉันสนุกกับการใช้กลไกต่างๆ ในการโฟกัส ระยะทาง ประเภทเลนส์ และอื่นๆ ของกล้อง เช่น ต้องใช้ d-pad เพียงเล็กน้อยเพื่อให้ภาพอยู่ในโฟกัส ฉันดีใจที่กล้องเป็นส่วนสำคัญของวัตถุประสงค์หลักเช่นกัน ห้องมืดของเกมซึ่งมอบหมายให้ฉันพัฒนารูปถ่ายในแบบที่เหมือนจริงแบบเก่าโดยใช้ตัวจับเวลาและตัวควบคุมที่เกาะติด

แอ็คชัน/สวมบทบาท Lost Ark ของ Smilegate และ Tripod Studio ที่เปิดตัวครั้งแรกในเกาหลีใต้เมื่อหลายปีก่อน และต้องขอบคุณ Amazon Games ที่เผยแพร่ทางตะวันตก ดินแดนในอังกฤษจึงได้รับมือกับมัน แม้ว่า Lost Ark อาจดูและเล่นได้เหมือน Diablo หรือ Path of Exile มันเป็น MMO ผ่านและผ่าน ซึ่งมีเนื้อหากลุ่มที่น่าดึงดูด เช่น ดันเจี้ยน การบุก และเวิลด์บอสภายในโลกอันกว้างใหญ่ที่สำรวจได้ เวลาของฉันกับ Lost Ark มีทั้งขึ้นและลง แต่ยิ่งฉันติดอยู่กับมัน ฉันก็ยิ่งอยากใช้เวลาในโลกของมันมากขึ้น

เวลาเปิดทำการของ Lost Ark บางครั้งอาจดูน่าเบื่อแต่จำเป็น เป็นการตั้งเวทีสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น หลังจากสร้างตัวละครของฉัน ฉันถูกพาตัวออกไปเพื่อค้นหาสิ่งประดิษฐ์ในตำนานที่รู้จักกันในชื่อ Ark ซึ่งอยู่ตรงกลางของการเล่าเรื่องแฟนตาซีที่ค่อนข้างกลมกล่อม ประสบการณ์การปรับระดับส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากการรณรงค์ทางทหารเพื่อช่วยให้เจ้าชายชนะดินแดนของเขาและรับมงกุฎอันชอบธรรมของเขาในฐานะราชาในขณะที่ต่อสู้กับกองกำลังปีศาจอย่างไม่หยุดยั้ง แม้ว่าโครงเรื่องจะไม่ค่อยให้ความสนใจ แต่ก็มีบางช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยม ตัวละครสำคัญ เช่น นักบวชครึ่งปีศาจ Arden และเจ้าชายธีเรนผู้ใจกว้าง มีส่วนโค้งที่น่าดึงดูดซึ่งบางครั้งทำให้ฉันเบื่อหน่าย

ในที่สุด โลกก็เปิดกว้างขึ้น ทำให้สามารถเดินทางโดยเรือฟรีไปยังทวีปอื่น ๆ ที่ตะลุยไปกับสุนทรียศาสตร์และธีมที่หลากหลายและน่าสนใจยิ่งขึ้น เส้นทางวิกฤติพาฉันไปสถานที่ต่างๆ เช่น เกาะที่มีการผจญภัยแบบ Honey I Shrunk the Kids ซึ่งมี Mokokos ตัวจิ๋ว ซึ่งฉันย่อตัวให้เล็กกว่าเต่าทอง การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในดินแดนที่ได้รับแรงบันดาลใจจากญี่ปุ่น และทวีปไฮเทคเต็มรูปแบบ ของหุ่นยนต์และกลไกแห่งอนาคต เมื่อฉันแล่นเรือไปยังดินแดนที่ไม่รู้จักเหล่านี้โลกของ Lost Ark สูญเสียความรู้สึกถึงอัตลักษณ์ที่เหนียวแน่น แต่หลังจากเวลาเปิดทำการ ฉันพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในฉาก และความหลากหลายที่นำเสนอนำประสบการณ์มากมายมาสู่ชีวิต ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงพบว่าตัวเองชื่นชอบเนื้อหาช่วงท้ายเกมที่หลากหลายมากกว่าที่ฉันสนใจว่าทำไมประเทศหนึ่งถึงใช้ชีวิตกับม็อดร่างกายในโลกไซเบอร์ ในขณะที่ประเทศอื่นๆ อยู่ในยุคมืด ฉันตั้งหน้าตั้งตารอเซอร์ไพรส์ที่รออยู่บนเกาะที่ยังไม่เคยไป

ในฐานะเกมที่มีมิติเท่ากัน โลกของ Lost Ark ขาดความสวยงามทางสิ่งแวดล้อมของ MMO อื่นๆ แม้ว่าจะฉายแสงในช่วงเวลาเซ็ตพีซที่เราได้รับมุมมองใหม่ในโลก จุดที่น่าตื่นเต้นที่สุดในเรื่องเล่าหรือดันเจี้ยนถูกแต่งแต้มและเน้นด้วยภาพถ่ายจากกล้องที่สื่อถึงโลกและสิ่งแวดล้อมรอบข้างได้ดียิ่งขึ้น โลกกลายเป็นสถานที่ที่น่าสนใจมากขึ้นเมื่อฉากคัตซีนเลื่อนและหมุนกล้องเพื่ออวดซากปรักหักพังที่ฉันกำลังสำรวจหรือเหล่าอสูรนับร้อยบุกโจมตีปราสาทที่มีการแข่งขันกัน ช่วงเวลาเหล่านี้ไปได้ไกลในการทำให้ Arkesia รู้สึกเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นอีกมาก นั่นคือโลกที่มีเนื้อหนังซึ่งอาศัยอยู่ในนั้น ไม่ใช่แค่ภูมิประเทศที่ราบเรียบเป็นหลัก

ฉันประหลาดใจกับระดับการปรับแต่งที่มีให้สำหรับ 15 คลาสของ Lost Ark ด้วยระบบขาตั้งกล้อง สิ่งนี้จะช่วยให้แต่ละทักษะในชั้นเรียนของคุณมี Perk สามระดับให้เลือกซึ่งสามารถปรับเปลี่ยนความสามารถเหล่านั้นได้อย่างมาก ความสามารถบางอย่างปรับเปลี่ยนแง่มุมเล็กๆ ของทักษะ เช่น ความเร็วในการโจมตีหรือการใช้ทรัพยากร คนอื่นใช้โบนัสธาตุและสามารถเปลี่ยนลักษณะของการโจมตีหรือคาถาโดยพื้นฐาน ด้วยตัวละคร Soulfist ของฉัน ฉันได้ตั้งค่าแถบทักษะเพื่อมุ่งเน้นไปที่การจับศัตรูที่อยู่ใกล้ฉันด้วยการโจมตีแบบ AOE ที่น่าทึ่ง และปิดท้ายพวกเขาด้วยอุกกาบาตฝ่ามือขนาดใหญ่หรือทำลายพวกมันด้วยระเบิดพลังงานของปืนกล คะแนนทักษะและสิทธิพิเศษของขาตั้งกล้องสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาโดยไม่มีค่าใช้จ่าย ซึ่งทำให้ฉันได้ทดลองทำคอมโบสุดเจ๋งเป็นเวลาหลายชั่วโมงอย่างมีความสุข ซึ่งทำให้ฝูงปีศาจระเบิดกลายเป็นความโกลาหลที่น่าพึงพอใจ